انواع روش های ارزش‌گذاری دارایی های مالی چیست ؟
در یک دسته‌بندی کلی، سه رویکرد مجزا برای تعیین ارزش یک شرکت وجود دارد:
رویکرد ترازنامه ای
رویکرد نسبی
رویکرد تنزیلی
در هر رویکرد، مدل ها و روش های متفاوت و متنوعی وجود دارد که بسته به هدف ارزش گذاری، ماهیت فعالیت شرکت و مفروضات ارزش گذاری مورد استفاده خواهند بود. فرض اصلی در رویکرد های تنزیلی و نسبی، اصل تداوم فعالیت شرکت است.
آیا تمرکز بر ارزش ذاتی سهام فرصت نوسان گیری کوتاه مدت را از ما نمی‌گیرد؟
تعیین ارزش ذاتی با محدودیت هایی توام است، چون بازار معمولا ارزش واقعی را به کندی تشخیص می‌دهد.
بنابراین اگر با تمرکز بر ارزش ذاتی و شناسایی شرکت هایی که پایین‌تر از ارزش خود قرار دارند، وارد بازار شویم. هرچند در عمل نوسان‌گیری را از دست می‌دهیم، اما مطمئن باشید پاداش خردورزی و صبر خود را در بلندمدت به میزانی به مراتب بهتر از نوسان گیران خواهید گرفت.
چرا بسیاری از سهام زیان ده بدون توجه به ارزش ذاتی رشد می‌کند، ولی برخی سهام قوی راکد هستند؟
لزوما این طور نیست.
گاهی اوقات سهامداران تقاضای خود را برای سهمی که ارزنده تشخیص می‌دهند وارد می‌کنند، ولی فروشنده‌ای وجود ندارد یا اینکه روند معاملات سهام شرکت‌های زیانده با بازارسازی و حمایت سهامدار عمده جذاب شده و مورد توجه قرار گرفته است، اما این مساله اصل توجه به ارزش ذاتی را برای سرمایه‌گذاران زیر سوال نمی‌برد.
چرا بین قیمت سهام و ارزش ذاتی تفاوت وجود دارد؟
در برآورد جریان‌های نقدی آینده عدم اطمینان‌هایی وجود دارد که هر کدام از سهامداران براساس درک و مفروضات خود اقدام به برآورد آنها می‌کنند.
این در حالی است که رویدادهای بعدی در عالم واقعیت است که تعیین‌کننده روند قیمتی سهم بر اساس سود آوری واقعی میشود.
اگر فضای خوش‌بینی در بازار حاکم باشد، ارزش جاری بالاتر از ارزش ذاتی سهم قرار می‌گیرد و در حالت بدبینی هم معمولا تخمین ها از واقعیت که بعدها اتفاق می‌افتد، محتاطانه تر است.
کلیه حقوق محفوظ است.